19 sep Bijblijven in het communicatievak

In 2006-2007 ben ik gestart met de 1-jarige opleiding Senior Communicatieadviseur bij Van der Hilst. Voor mij een pittig jaar. De stress van deze opleiding heeft me mijn toenmalige relatie gekost. Maandagen naar Utrecht en weekenden in Doorn. En heel veel cases maken. Ik was niet de enige die het zo heeft ervaren. Op zondag 16 september ontmoette de helft van deze groep communicatieadviseurs elkaar om te delen: waar staan we nu na vijf jaar? Een paar (5) zijn freelancer geworden, de meeste van baan gewisseld, maar wel in een vergelijkbare functie. Het was erg gezellig varend door de Utrechtse grachten met high-tea en prosecco bij de hand. Lief en leed werd gedeeld (best veel kinderen erbij) en ook – wat heel mooi was – een ontboezeming van Joyce die vertelde dat het voor haar een rotjaar was geweest, omdat de communicatieadviseursjas haar niet paste. Dat was een proces om daar achter te komen. Zij geeft nu Thai Yoga Massage, een heel andere richting ingeslagen dus. Wat mij het meeste is bijgebleven, buiten de verrassing dat het zo klikte met iedereen, waarschijnlijk doordat we samen zo intensief zijn opgetrokken, is de aversie tegen social media. Een paar pro’s, waaronder ikzelf natuurlijk en nog twee uitzonderingen op deze regel, maar ook diverse collega’s die hun persoonlijke afkeer van social media (het gaat nergens over, onzin, tijdrovend) laten prevaleren boven de met name zakelijke benefits. Mijn persoonlijke ervaring is dat ik het afgelopen jaar waarin ik (pro)actief was op Facebook, Twitter en LinkedIn, boeiende mensen heb leren kennen, juist via deze kanalen. Er zijn ook veel hulpvragen via #dtv en dat vind ik een toegevoegde waarde waar netwerken voor bedoeld is: geven, kennis en netwerk delen. Ik vind dit zo’n onmisbaar onderdeel van mijn werk geworden, dat ik niet snap dat je dit als communicatieadviseur kunt of wilt negeren. Ja, ik ben (ook) internetondernemer en internet is dus, naast mijn freelancewerk in de communicatie & journalistiek, mijn werkgebied. En ja, ik vind het (toevallig) nog leuk om te doen ook. Het kost veel tijd, dat is waar, maar het levert ook veel op:

• Op de hoogte blijven van (aangrenzende) werkgebieden/branches
• Mensen helpen door je netwerk te delen
• Zelf makkelijker vragen durven stellen
• Efficiënter werken (kort, snel, in een Tweet gevat)
• Vacatures & projectaanvragen relatief snel zien
• Mensen trapsgewijs leren kennen, eerst door hun tweets te lezen en daarna op een netwerkbijeenkomst te ontmoeten, een persoonlijke afspraak te plannen of via Skype
• Bevorderen van samenwerking (makkelijk in contact komen met mensen die mee willen denken)
• Voor mij als alleenstaande moeder fungeert social media ook als letterlijk sociaal kanaal.

Bijblijven in je vak is een vereiste om door te kunnen blijven groeien. Er zijn wel verschillende wegen die leiden naar groei. Voor de een zal dit een vervolgopleiding zijn (D) (theorie/praktijk), voor de ander loopt dit via netwerken & social media (lerend on-the-move) of door een boek te schrijven en taboes te doorbreken: Gedraag je! geschreven door onze toenmalige mentor Gerald Morssinkhof (5 oktober boekpresentatie in LE:EN Utrecht). Oftewel: voor iedereen leidt de weg naar groei via verschillende paden. De mijne via social media (en hopelijk ook ooit via een boek schrijven, mijn ultieme droom), voor anderen via opleidingen, totaal andere keuzes maken, reizen of vakliteratuur lezen.