02 mrt Ik vertrek

Aan het eind van mijn 14-dagen griep sprak ik weer een mens. Deze alleenstaande ondernemende moeder vertelde dat ze aan het opruimen is. Want ooit vertrekt ze. Daar werd ik blij van. De combinatie alleenstaand ouder- én ondernemerschap legt druk op schouders. Dat ervaar ik ook regelmatig. En als je dan twee weken geveld bent door een nare griep, die je het gevoel geeft dat deze nooit meer over gaat, is het best lastig om gemotiveerd te blijven.

Twee weken pas op de plaats dus. Als ondernemer is er geen sprake van doorbetaling bij ziekte. Dus: geen omzet, geen werk kunnen uitvoeren en natuurlijk al helemaal geen nieuwe netwerkactiviteiten ontplooien. En daarom werd ik niet bepaald blij van al die vrolijke berichten en foto’s op Facebook van geweldige zon- en wintersportvakanties.  En dan zegt zomaar iemand: Ik vertrek. Gewoon gaan. Ooit. Over een paar jaar als de kinderen hun opleiding hebben afgerond en zelfstandig verder gaan. Wat geeft dat een ruimte in de beklemmende wereld waarin ik even vast zat: de griepcocon.

Het voelt ook een beetje als opnieuw beginnen. Gek hè. Hoelang is het geleden dat ik twee weken ziek was? Ik kan het me niet herinneren. Deze week ga ik mezelf en de wereld weer opnieuw ont-dekken. Wegvlinderen. Kijken wat me dat als moeder en ondernemer oplevert. Fijn dat de lente in de lucht zit. Dat versterkt de droom. Ooit vertrekt ze met onbekende bestemming. Dan vliegt ze uit.