28 jul Mojito’s & the day after

Online werken in de zon: blog #3

Atty voor coworkspace HubFuerteventura

Het is alweer donderdag! Ik vind dat het snel gaat. Hoop dat ik mijn schrijfklus in twee weken af kan ronden, dan heb ik nog een weekje nix. Echt in het gevoel komen van de combi werk & vakantie lukt nog niet. Misschien duurt dat langer? Het werken gaat goed. Kwestie van je ertoe zetten, ook al werkt het lijf niet mee.

Tja, of ’s avonds een aantal mojito’s met rode wijn drinken helpt? Gisteravond op pad met Lysbert. Door haar contacten met de surfers in de VillaHub werden we uitgenodigd om aan te wippen bij een groepje. Surfers dus. Geen coworkers.

Het blijkt overigens dat de VillaHub helemaal niet van de Hub is. Het duurt even om alles door te krijgen, maar ik geloof dat ik het nu snap. Als coworker kun je dus of in de VillaHub slapen in slaapzalen, maar dat zijn dus surfers en geen coworkers. Je kunt ook een appartement delen met een coworker, zoals ik nu doe. Grappig was dat er ook surfers uit Zwolle zijn.

Bas de stuurman (links) en de huisarts. Ik ben haar naam vergeten, zo’n functie blijft dan wel hangen. Gek is dat hé?! Je zal mij toch nooit gaan herinneren als ’the copywriter’.
De muziek in de Bananas bar viel tegen, het gezelschap, vier Nederlanders en een Zwitser maakte natuurlijk alles goed. Die Zwitser deed me denken aan een jongen die ik ontmoette toen ik 17 was en op Interrail. In London kwam ik hem tegen. In mijn herinnering zoenden we in no time, maar misschien is dat wat overgeromantiseerd. Zijn trage manier van Engels praten en (hetzelfde) verhaal over de lange (eeuwige?) diensttijd in Zwitserland kwamen me bekend voor. Nog jaren gecorrespondeerd met Franz Fuerst. Hoe zou het nu met hem zijn? Op Facebook of LinkedIn kan ik hem niet vinden.
Er was iemand niet blij met mij vannacht. Had ik de verkeerde sleutel meegenomen. Aii. Ik voorzag al ‘sleeping on top in de VillaHub’, maar nee, Diego slaapt blijkbaar licht, want hij hoorde mijn klaagzang. Zo maak je geen vrienden.

Ondanks mijn ‘no-too-happy-day-after’ uren gewerkt in de Hub. Echt een grote stap gezet. Daarna nog een rondje gelopen, voor je het weet heb je een dag de zon niet gezien, dat kan de bedoeling niet zijn. En nog een bikini gekocht. Ik had net na een verhitte middag op het strand een bikini gekocht waar ik het broekje thuisgekomen toch niet paste. Dat krijg je als je bezweet en plakkend met zand in een inimini pashokje een bikini gaat passen. Nou heb ik er twee. Kan ik of afvallen van onderen of bijkomen van boven.

En het goede nieuws voor mij (én flatmate Diego) is: ik mag zaterdag verkassen naar een ander appartement waar ik de rest van de 2 weken kan blijven. Eigenlijk dankzij Lysbert, omdat zij toch liever in de VillaHub blijft. Vindt ze gezelliger. Het is een win-win situatie.
Van t weekend ga ik niet werken hoor. Het voelt teveel als echt werken nu.