31 dec Powercentrale

Even terug en vooral vooruitzien. Laatste sprak ik iemand, die ik zeker een half jaar niet gezien had. Ze zei: “Nou, hier niets gebeurd hoor.” Dat was een understatement. Mijn 2011 stond in het teken van overleven. Roeien tegen de stroom in. Dit kon alleen omdat er ergens in mij het heilige vuur brandt: een powercentrale. Daarom vertrouw ik erop dat de ingezette transformatie in 2012 doorzet.

Trots
Ik ben trots op twee dingen van het afgelopen jaar. In februari heb ik – na vele jaren – een streep gezet onder mijn datingcarrière. Na tientallen dates had ik blijkbaar nog een laatste ervaring nodig (dankje Erik) om er definitief een streep onder te kunnen zetten. Het levert me tot op de dag van vandaag, wat toch wel een akelige dag is voor zij die alleen zijn, rust op. Rust in de keet, geen spanning & sensatie meer, geen you’ve got mail & smeuïge verhalen voor vriendinnen met vaste relaties, maar doodgewoon rust en veel tijd. Ik ben er klaar mee.

De tweede vermeldenswaardige prestatie is het behalen van mijn motorrijbewijs. Jeetje, wat een stoer wijf! Het was een bevalling, maar uiteindelijk gehaald. Han, bedankt voor je geduld. Ik hoop in 2012 een motor te kunnen kopen, zodat ik mijn power & vrijheid kan combineren tijdens het motorrijden. En mijn belangrijkste drive verdient ook een spotlichtje: mijn zoon Paco.

Minder
Wat minder was dit jaar: bypassoperatie van mijn vader. Hierdoor had ik tijdelijk wel intensiever contact met mijn drie zussen. Dat vond ik fijn. Hij is goed hersteld, terwijl mijn moeder van alles nog moet bijkomen.
En in mei ben ik ontslagen. Dat was shocktherapie. Ik ging hier wisselend mee om. De eerste tijd vond ik heerlijk omdat het ruimte gaf voor nieuwe stappen. Maar het nemen van die stappen vergt moed en vertrouwen. Als er dan zorgen bovendrijven over het thema ‘zekerheid’ dan wordt het minder leuk. Na een afschuwelijke verregende zomervakantie in Zuid-Frankrijk werd ik ziek. Daarna ging het een stuk beter en werd ik geïnspireerd door Timothy Ferriss’s boek Een werkweek van 4 uur. (zie overige blogs)

2012
Ik wens mezelf vernieuwing toe. Moed om ongebaande paden te bewandelen. Misschien wel op weg te gaan naar Santiago da Compostella. Innovatieve ideeën voor een website voor alleenstaande ouders met een stromende bron van inkomsten. Me los te maken van oude systemen en patronen. Mezelf ruimte geven waardoor eigenheid, wijsheid en creativiteit stromen. Womanpower: we can do it.

Ik zal heus wel een traantje wegpinken rond middernacht, dat hoort bij zo’n overgang, maar ik heb genoeg aan mezelf.

Maarten van Roozendaal: Red mij niet.