25 feb Solliciteren als 60-jarige, heeft dat zin? Ja, zo blijkt!

Ik ben een Challenge met mezelf aangegaan en na 4 maanden blijkt dat het antwoord op bovenstaande vraag onverwacht met ‘Ja’ beantwoord werd. Want … ta da da … vanaf maart 2024 heb ik een baan voor 2 dagen bij Edicola Uitgeverij in de rol van Uitgeefcoördinator. Hieronder het verhaal.

In november (2023) vroeg ik me af of solliciteren naar een loondienstbaan zin heeft als je 60 jaar bent. Zin in de dubbele betekenis van ‘heb ik er zin in’ en ‘kan het leiden tot aangenomen worden’. Een overzicht van mijn ervaringen.

Aanleiding

In die maand sprak ik Petra Streng die me enthousiast vertelde over haar positieve ervaringen bij het vinden van een nieuwe baan. Dit inspireerde me om te onderzoeken of mijn aannames over het vinden van een baan in loondienst kloppen. En ook om eens uit mijn comfortzone te stappen, sowieso een goede beweging. Sinds 10 jaar ben ik – na ontslag door de recessie en een experiment met een webshop voor alleenstaande ouders – zzp-er geworden in het vakgebied communicatie/tekstschrijven. Er waren goede en minder goede jaren als ondernemer. Op dit moment bevind ik me in de (gezegende) situatie dat ik niet per se hoef te werken. Wel voelde ik de behoefte om meer zingeving en afwisseling toe te voegen in mijn leven. Dat kan door werken (in loondienst), een opleiding volgen, een (on)verwacht talent (meer) aanspreken, toch doorgaan met mijn tweede boek De Alfabetdater of iets nieuws ont-dekken.

Aannames

Voordat ik begon met solliciteren, onderzocht ik eerst mijn aannames. Na een decennium als ondernemer voelde solliciteren vooral als iets ‘buiten mijn comfortzone’. Wat zijn mijn aannames over solliciteren én werken in loondienst? Dit zijn ze:

• Ik ben te oud (toen 60, nu 61). Ik word nooit uitgenodigd (ik kom nog uit de tijd dat > 100 brieven voor een vacature normaal was) en word zeker niet aangenomen
• Er zijn geen leuke werkgevers/organisaties
• Er is geen baan waar ik echt blij van word
• Het is niet (meer) fijn of te ingewikkeld om in een organisatie (een vast systeem) te werken (want ik ben al 10 jaar vrijheid gewend)
• Ik vind solliciteren een ramp (niet de motivatiebrief schrijven, want daar hebben we immers ChatCTP voor, ook niet om mijn CV, want voldoende ervaring, maar wel vanwege het sollicitatiegesprek én de vele afwijzingen die ik in mijn leven heb gekregen, waarschijnlijk > 100).

Challenge

De Challenge was: 6 weken lang één sollicitatie per week versturen. Ik startte in week 47 (2023). Het viel me op dat er niet overvloedig veel vacatures zijn in mijn vakgebied. Om te voldoen aan mijn Challenge heb ik zowel op banen gesolliciteerd die me leuk leken als op banen die passend waren, maar vanuit mijn aannames mogelijk minder leuk. Ik heb gereageerd op vacatures voor communicatieadviseur, redacteur, secretaresse, uitgeefcoördinator en marketing- en communicatiemedewerker. Al met al heb ik die periode van 6 weken dus iets uitgebreid.

Soort branches waar ik solliciteerde:

• Zorg (2x) – 1 x uitgenodigd (en zelf na dit gesprek afgezegd), 1x direct afgewezen
• Overheid – 1 x uitgenodigd én afgewezen
• Dienstverlening (2x) – 1 x direct afgewezen; 1 x uitgenodigd en afgewezen
• Techniek – direct afgewezen
• Educatie – direct afgewezen
• Uitgeverij – aangenomen (na 2 gesprekken)

Reacties omgeving

Mijn directe omgeving, partner, familie en vrienden, vonden het hartstikke goed van me dat ik weer solliciteerde. Ze stimuleerden me echt. In deze periode werd ik verrassend genoeg ook benaderd door een auteur om haar boekpromotie te doen, wat ik dan weer erg leuk vond! (komt in maart uit!)

Waarom afgewezen?

De afwijzingen waren grotendeels algemeen. De concrete feedback die ik kreeg: je hebt geen technische ervaring (deze werd echter niet gevraagd in het functieprofiel); je komt streng over, hebt onvoldoende laten zien dat je adviesvaardigheden hebt en de baan zou te weinig uitdaging bieden. En de bekende: je hebt geen overheidservaring. (volgens mij heeft de overheid juist mensen nodig ZONDER overheidservaring). Ken je trouwens mijn beroemde (heel vaak overgenomen) blog over de beste afwijsmail al?

Wat heb ik geleerd?

Na tien jaar weer eens sollicitatiegesprekken voeren viel niet mee. Het eerste live sollicitatiegesprek gaf me geen fijn gevoel. Al had ik de gesprekken goed voorbereid, toch werd ik overvallen door de vraag naar bijv. ‘hoe zou je deze case aanpakken?’. Het voor mij allereerste online sollicitatiegesprek viel me mee. Wat ik merkte in het proces is dat ik met name de sociale contacten denk te waarderen in een organisatie. Motivaties voor geld verdienen en inhoudelijke thema’s zijn aanwezig, maar minder groot. Daarnaast blijken branches die me aanspreken qua dienst/product meer enthousiasme teweeg te brengen. Tja, dat is ook wel logisch.

Reflecties

• Het aanbod van communicatieadviseurs in de huidige arbeidsmarkt moet wel beperkt zijn, anders zou ik als 61-jarige niet worden uitgenodigd (en echt, nee, dat ligt niet aan mijn goede CV) Een organisatie zei dat ze (slechts) 8 reacties kregen voor twee communicatiefuncties.
• Vier uitnodigingen op acht sollicitaties vind ik best goed: 50% score!
• Sollicitatiegesprekken vind ik nog steeds lastig.
• Hybride werken is grotendeels de norm.
• De soort branche doet veel, zo werd ik heel enthousiast over het idee van werken bij een boekenclub en een uitgeverij.
• Naast een baan in loondienst heb ik dit ook onderzocht:
  • Ik heb een lijst van potentiële opleidingen gemaakt, op dat moment was ik er enthousiast over maar nu ik ’t terug lees denk ik ‘die opleidingen?’, op zich zie ik mezelf wel een opleiding volgen maar dan welke?
  • Songwriting leek me ook wel leuk (vanuit de gedachte ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’). Ik heb twee songs geschreven. Een song schrijven is eigenlijk een gedicht. Omdat ik geen instrument speel, is het niet makkelijk invoelbaar of het wat is. Wel heb ik een poëtische column ingestuurd voor een wedstrijd.
  • Op het vervolgen van het schrijven van mijn feelgoodroman Alfabetdater ligt een blokkade. Een writersblock. Relatietherapie is nodig tussen mij en mijn boek. Ik ga de maand mei op Workation naar Puglia, wellicht kan ik het dan – met hulp – vlot trekken.
  • Het bijdragen als assistent tutor bij een nieuwe groep filosofiestudenten van de School voor Praktische Filosofie vanaf februari draagt zeker bij aan een gevoel van zinvol en dienstbaar bezig zijn.

Conclusies

Uitgenodigd worden na een sollicitatie voor een 61-jarige is mogelijk. Van de 8 vacatures vond ik er twee echt leuk. Solliciteren leidt tot wachten en verwachten. Geen prettige tijd, heb blijkbaar weinig geduld (en vertrouwen). De gesprekken bij Edicola Uitgeverij – de vacature Uitgeefcoördinator vond ik via een repost van een redacteur op LinkedIn – maakten me heel blij. Dus ik ben bijzonder content dat ik vanaf 1 maart 2024 een contract voor twee dagen heb getekend. Wat begon als een Challenge met hobbels en aannames, blijkt het toch mogelijk om als zestiger een aantrekkelijke baan in loondienst te vinden. Ik ga het proces begeleiden van boeken, hoe leuk is dat! Dank Edicola voor jullie vertrouwen. En ik heb ook nog contact met een van de bedrijven waar ik werd afgewezen, om misschien een andere opdracht te doen. Al met al een aanbeveling dus om in beweging te komen. Om aannames te onderzoeken. Ik had dit in november echt niet voorzien en het blijkt positief uit te werken.