19 feb Van zoeken naar niet-weten

Hoe was 2022 voor jou?

2022 stond voor mij – voor het derde opeenvolgende jaar – in het teken van zoeken naar de weg, mijn weg. Via Caroline Froeling las ik dit toepasselijke gedicht (en kwam het net ook tegen in het boek Liefdesroep van Hannah Cuppen):

Niet jij kiest de weg, de weg kiest jou

Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen
is er één die jij te gaan hebt.
Die éne is voor jou. Die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet omdat de zon een weg
die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die weg
milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?

Hans Stolp naar Dag Hammarskjöld
Uit: Kijken met de ogen van je hart, Ten Have, 2004

Mijn verhaal

De weg die ik vorig jaar gelopen heb, begon met de verwerking van de coronaperikelen. En toen een oorlog. En de realisatie dat bestaande crisissen (stikstof, woningnood, immigratie, aardbevingsschade, kindertoeslagenschandaal) niet opgelost worden. Nee, integendeel. Er komen er meer bij: een fikse energiecrisis en hoge inflatie. Ik zie steeds meer chaos, doorzie systemen die niet (meer) werken.

Ja, ik was ‘opgelucht’ dat de focus op corona verslapte. Een half jaar uitsluiting van de samenleving heeft een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Het overheidsverhaal over de noodzaak van prikken geloof ik niet. Ondanks de pushende mainstream media en veel mensen om me heen die daar anders over denken. Nee, het leek mij geen goed idee om een experimenteel vaccin te laten zetten. Iedereen mag dat zelf beslissen, maar lockdowns, avondklok, dwang, mondkapjes en uitsluiting zijn dictatoriale maatregelen. Dat is niet oké. Hugo zei: “Ik weet waar ze wonen (die ongevaccineerden).” Nee, dat is niet iets wat ik vergeet, dat hakt erin. Het Wetenschappelijk Instituut van het CDA heeft overigens hierover een moeilijk te vinden kritisch rapport geschreven. 

En toen …

werd mijn moeder ziek. Haar lichaam was op na ruim 92 jaar én een vervuld leven. Na ons eerste afscheid bleek dat ze meer tijd nodig had. Ze vond het moeilijk om mijn vader (ook 92) achter te laten. Zeventig jaar waren ze samen. Wie kan invoelen hoe dat voelt: het vooruitzicht om alleen dagen door te komen na zeventig jaar samen…
Ruim drie maanden zorgden mijn zussen, ik en de thuiszorg voor hen. Op 25 november 2022 overleed ze. Na de mooie en drukbezochte begrafenis begint het rouwen. We zijn allemaal oververmoeid, bij vlagen ziek en verdrietig. Logisch. En mijn haar valt uit. Eng vind ik dat. 🙁

Bemoedigend was een gezellig kerstdiner in de Harfsense stal. Samen met de families Van de Brake & Smidt. Een eerste stap naar familiedagen zonder Ma. Ze was de verbinder in de familie en wordt gemist. Ieder heeft met dat gemis een eigen weg te gaan. 

Ondanks dat het met de aarde, de wereld, Nederland, niet bepaald goed gaat en ik me daar zorgen over maak, weet Christina von Dreien me te bemoedigen met haar woorden:

Liefde is eenheid en is het enige dat niet gescheiden kan worden.

Liefde betekent dat we mededogen en begrip hebben. Het betekent dat we vergevingsgezind zijn en dat we vergeven.

Liefde betekent ook dat we ons afscheiden van dingen die ons schaden, want ware liefde heeft niets te maken met alles goed vinden en overal ja op zeggen.

Ware liefde betekent ook het eerlijk onder ogen zien en heeft daarom niets te maken met het negeren van dingen die schadelijk zijn of met het hiervan goedpraten in onze gedachten.

Uiteindelijk zijn het waarheid en liefde die genezen. In ons persoonlijk leven, maar ook in het grote geheel. Daarom is het zo belangrijk dat we ons altijd op onze diepste kern richten, want die bestaat uit liefde en licht.

Was het dan alleen maar kommer en kwel het afgelopen jaar? Nee hoor, er is ook veel bijzonders gebeurd. En ik hoop van harte dat ik in 2023 nieuwe, verfrissende stappen durf te zetten in mijn persoonlijke ontwikkeling. 

Tijd om vorm te geven

Op dit moment ben ik bezig om een vakantie-appartement in Egmond aan Zee in te richten. Een proces dat we samen (met Theo) doen en dus van alles in tegen komen én ook een creatief proces van werken met kleuren, vormen en compositie.

Het interieurontwerp is gemaakt en wordt begeleid door Nikita Tarry van Studio Tarry. Hieronder haar 3D presentatie. Wat vind je ervan?